Search
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in excerpt
Search in comments
Filter by Custom Post Type
برگزاری دومین جلسه نمایندگان مجلس با انجمن داروسازان تهران

چگونگی نحوه توزیع داروهای مخدر

تاریخ ارسال نوشته: 21 نوامبر 2020

دومین جلسه نمایندگان مجلس شورای اسلامی با موضوع "نحوه توزیع داروهای مخدر"مورخ 26 آبان ماه از ساعت 15 الی 17 در سالن کنفرانس انجمن داروسازان ایران برگزار شد.

image_pdfimage_print

به گزارش روابط عمومی انجمن داروسازان تهران،دومین جلسه نمایندگان مجلس شورای اسلامی با حضور نمایندگان آقایان دکتر روح الامینی نجف آبادی، دکتر سامه یح نجف آبادی، دکتر ضیاء رییس، دکتر فاطمی نائب رییس و دکتر سعید لو دبیر انجمن داروسازان ایران، دکتر کبریایی زاده ریس انجمن مکمل دارویی، دکتر رستمی مسوول امور داروخانه‌ها سازمان غذا و دارو و خانم دکتر فاطمی مسوول اداره مخدر سازمان برگزار شد.                                       

طبق جمع‌بندی دومین جلسه نمایندگان مجلس شورای اسلامی با موضوع “نحوه توزیع داروهای مخدر” مقرر شد؛ داروهای مخدر همانند دیگر داروها( همانطور که در قانون آمده) توزیع گردد؛ علاوه بر آن می‌بایست مستندات قانونی توزیع این داروها توسط کارشناسان سازمان غذا و دارو تهیه و به فراکسیون غذا و دارو مجلس شورای اسلامی جهت دفاع در کمیسیون های قانونی ارسال شود.

گفتنی است؛ انجمن داروسازان ایران به همراه انجمن علمی داروسازان ایران، انجمن بالینی داروسازان ایران و انجمن متخصصین علوم دارویی به منظور اطلاع رسانی احقاق حق همکاران مکاتبه‌ای با ریاست محترم جمهور، دکتر روحانی خواهند نمود.

 

0001
89898

2 نظر

  • چرا تاحالا داروهای مخدر را تحویل داروخانە ندادن هشتادسال هست داروخانە بشکل کنونی ایجاد شدە خیلی ازداروها باید در داروخانە باشد ولی متاسفانە درناصرخسرو دیده میشه  اینم مستیم بدن ناصرخسروها بهتره بنظرم
  • با سلام و احترام گستره شمول هر قانون سابق و عام ممکن است در گذر زمان و بنا به مقتضیات زمانه بنا به تشخیص و صلاحدید قانون‌گذار و با تصویب قانونی جدید و خاص محدود شود. در چنین مواردی قانون عام در مورد خاص (۳ قلم داروی مخدر کلینیکها) دچار نسخ (در اینجا نسخ ضمنی جزیی) و بقیه قانون معتبر است. تبصره یک ماده پانزده قانون مبارزه با مواد مخدر و دستورالعمل و آیین‌نامه آن یک قانون خاص منفصل عقلی بر قانون عام قدیمی مکان ارائه دارو است و تغییر یا ابطال آن مستلزم مصوبه قانو‌گذار. امیدوارم نمایندگان محترم مجلس شواهد و تجارب علمی مستند موجود در این زمینه که از بسیاری از کشورها در دسترس است را مد نظر داشته و کمک کنند تا تنها به صرف اینکه ما نتوانسته‌ایم برنامه‌ای را به خوبی اجرا و نظارت نماییم، ساختار استاندارد و بین‌المللی آن را که بنا به توصیه و گایدلاین بسیاری از مجامع جهانی سلامت و بهداشت باید متشکل از یک بسته جامع دارودرمانی و رواندرمانی و توانبخشی سایکوسوشیال باشد، دستخوش تغییر و جایگزینی با مسیری به مراتب با ریسک و خطر اثبات‌شده بیشتر نکنیم. برنامه درمان نگهدارنده در ایران از ابتدا دچار اشکال و نقصان نبوده است و دستاوردهای بزرگ آن در کاهش رفتارهای پرخطر و کاهش آسیب خصوصا در دهه اول فعالیت آن مورد تایید همگان است. اگر برنامه‌ای از ابتدا صحیح پایه‌ریزی و شروع شده است، نیازمند اصلاحات مدبرانه است. کاستی‌های یک برنامه و استراتژی بد معمولا از ابتدا و یا همان اوایل به وضوح نمایان است و عمدتا یا اجرایی نمی‌شوند و یا در همان ابتدای کار متوقف می‌شوند مثل حدود ۱۵ طرح پتروشیمی متوقف‌مانده و نیمه‌کاره رهاشده که اکثرا به علت مشکلاتی در تامین پایدار آب، شرایط اقتصادی کشور، نحوه تامین و مقدار مواد اولیه مورد نیاز، مسائل زیست‌محیطی و تأمین مالی به این وضع رسیده‌اند. طرح درمان نگهدارنده مطابق با استانداردهای دیگر کشورها و با هزینه بیماران از ابتدا دچار اشکال نبوده و بعدها دچار شده است. معمولا بروز اشکال در برنامه‌های اصولی و صحیح به چند دلیل عمده رخ می‌دهد. اصلی‌ترین دلیل فراموش کردن هدف اولیه و تغییر تمرکز بر آن و شکل‌گیری اهدافی جدید و برنامه‌ریزی‌نشده و پیش‌بینی نشده طی زمان در ذهن مسئولینی که متعاقب چند نوبت تغییر بر صدر کار قرار گرفته‌اند، بدون توجه به موضوع همگام‌سازی برنامه با تعاریف جدید از هدف ناشی از نبود تعامل با همه وجوه و خبرگان امر و مقاومت در برابر تغییر از سوی عده‌ای دیگر. همچنین بی‌تدبیری و سوء‌مدیریت از دیگر دلایل اصلی است. در چنین مواردی چه باید کرد؟ هنگامی که ابتدا درست بوده، آیا باید آن را خراب و ویران کرد؟ چرا با راه حل فعلی یعنی بند هشتم مصوبه ۱۳۶ ستاد خراب می‌شود؟ مطابق نتایج آخرین ارزیابی سریع وضعیت سوءمصرف موارد در کشور در سال ۹۷، بین ۹۰ تا ۹۹درصد از مصرف کنندگان تریاک و هروئین و شیشه و انواع کانابیسها (که بیش از ۹۵٪ از کل مصرف‌کنندگان هر روزهٔ انواع مواد در کشور را شامل می‌شوند)، به روش تدخینی یا دودی و تا حدی مشامی مواد را مصرف می‌کنند و در دهه اول مصرف مواد، روش خوراکی نادر و غیرمعمول است. یعنی موادی که قابل تدخین هستند، جذابیت گرایش شدیدی برای مصرف در جوانان دارند (اساسا نوع مصرف تدخینی و انفیه و وسایل و ابزارهای استفاده‌شده در این روشها که در عین حال بصورت دو یا چندنفره انجام می‌شود، پدیدآورنده جذابیتی برای تجربه اولین مصارف است) و اولین موارد مصرف عمدتا به روشهای غیرخوراکی (به‌جز ۲-۱درصد) انجام می‌شود. مطابق نتایج همین تحقیق (R.S.A. 97) تنها ۲٫۵٪ از مصرف‌کنندگان، ماده غالب مصرفی‌شان متادون از مسیر غیرقانونی بوده است و از طرف دیگر، متوسط سن مصرف هر روزه (اجبار به مصرف) متادون، بوپرنورفین و اپیوم بالای ۳۰سال و در دهه چهارم زندگی بوده است؛ درحالی‌که متوسط سن اجبار به مصرف تمامی موادی که به‌صورت تدخینی قابل مصرف هستند، یک دهه زودتر و عمدتا بین ۲۲ تا ۲۷ سالگی است. جالب اینکه داروهایی که توزیع داروخانه‌ای دارند و مورد سوء مصرف قرار می‌گیرند (مثل ترامادول، ریتالین، دیفنوکسیلات، بنزودیازپین‌ها و...) نیز به همین شکل، متوسط سن اجبار به مصرف آنها تقریبا یک دهه از داروهای متادون، بوپرنورفین و اپیوم پایینتر و عمدتا بین ۲۳ تا ۲۸ سالگی است. مجموع آمارهای ذکرشده در بالا به این معنی است که ۱. داروهای آگونیست، سهم و نقش آنچنانی در شیوع و بروز اعتیاد در کشور نداشته‌اند و ۲. درصورت وجود در بازار سیاه، عمدتا به‌عنوان جایگزین و از سر ناچاری و نداریِ مواد، به‌طور خودسر به مصرف وابستگان به مواد می‌رسد و ۳. متادون مثل ریتالین و ترامادول نشود. در کشوری همچون ما، که مواد بسیار شایع‌تر، در دسترس‌تر، خطرناک‌تر و جذابتر وجود دارد، اگر چند جوان بخواهند شیطنت، کنجکاوی و گرایشات به مصرف مواد خود را عملی کنند، نمی‌نشینند باهم متادون بخورند. نباید تصمیم‌سازان و مسئولان رده بالای کشور تحت فشارهای منفعت‌طلبانه گروهی، از واقعیت و شواهد علمی مبتنی بر داده‌های مستند منحرف شوند و به غوغاسالاری مجال دهند تا نگرانی از متادون که ۱دارویی خوراکی است (و جذابیتی برای چندساعت دور هم‌نشینی جوانان ندارد) و ۲نیمه‌عمر بالایی دارد (و مثل مواد سوءمصرفی رایج نشئگی و خماری‌های متناوب و کوتاهتر ایجاد نمی‌کند) و ۳بیشتر باید نگران موارد مسمومیت‌های آن بود (چون احتمال مسمومیتهای دارویی با داروهای دارای عرضه داروخانه‌ای بیشتر می‌شود، چون در دسترس‌تر هستند و تصور بر عام‌تر و کم‌خطرتر بودن آنهاست و عده بیشتری ممکن است به مصرف آن خصوصا بدون سابقهٔ قبلی مبادرت کنند؛ درحالیکه درحال حاضر دارویی برای درمان معتادان و غیرعمومی و ناموجود در داروخانه‌ها تصور می‌شود و به گمان عامه مردم و حتی خود وابستگان به مواد، قویتر از مخدرهای رایج پنداشته می‌شود که بهمین دلیل اجازه در دسترس‌بودن در داروخانه ندارد و هرکسی به راحتی به سمت آن نمی‌آید، لذا کمتر کسی است که قبلا ماده و دارویی استفاده نکرده باشد و به خود جرئت دهد که از این دارو استفاده کند. در واقع بردن متادون به داروخانه‌ها آن را معمولی و عمومی می‌کند و تدریجا سن مصرف آن مانند ریتالین و ترامادول و زولپیدم و... به زیر ۲۵ سال می‌رسد) را به فاجعه تبدیل کنند. بلکه باید ضمن تاکید بر درستی بنیان علمی کلیت موجود، به اصلاح آن پرداخت. مطالعات زیادی وجود دارد که نشاندهندهٔ افزایش عوارض مصرف، سوءمصرف و مرگ‌ومیر ناشی از داروهای تحت کنترل متعاقب تغییر نحوهٔ عرضهٔ آنها به داروخانه‌ای است. به عنوان مثال مطالعه‌ای در آمریکا نشان می‌دهد که ۷۶٪ از مرگ‌ومیر ناشی از اوردوز دارو، با داروهای نسخه‌ای و تحویلی از داروخانه، ۱۳٪ از داروی غیرقانونی و بازار سیاه، و ۱۱٪ از هر دو طریق بوده است. از ۱۹۱ مرگ ناشی از متادون، فقط دو بیمار در برنامه‌های درمانی با مواد افیونی بوده‌اند، ۲۵٪ تحت تجویز نسخه پزشک طی دو ماه گذشته برای عللی غیر از اعتیاد از داروخانه دارو گرفته، کمتر از پنج درصد بدون نسخه دارو گرفته و مابقی از بازار سیاه دارو تهیه کرده‌اند. جالب اینکه فقط ۵٪ آنها سابقهٔ وابستگی به مواد داشته‌اند. بیش از نیمی از آنها به منظور رفع دردهای حاد یا مزمن به تهیه غیرقانونی متادون مبادرت کرده‌اند و در مثال بعد خواهیم دید با چه منشأیی! اکسی کدون بیشترین تعداد مرگ و میر را سبب شده است. از ۲۲۱ مورد مرگ اکسی کدون، ۱۳۴ نفر (۶۱٪) در ۶۰ روز قبل از مرگ نسخه‌ای برای اکسی‌کدون دریافت کرده‌اند. Anne Hirsch, MPH, Scott K. Proescholdbell, MPH, William Bronson, BA, CSAC, Nabarun Dasgupta, MPH, PhD, Prescription Histories and Dose Strengths Associated with Overdose Deaths, Pain Medicine, Volume 15, Issue 7, July 2014, Pages 1187–1195, https://doi.org/10.1111/pme.12391 ۷۳٪ از متادون موجود در بازار سیاه آمریکا به شکل قرص است، درحالی‌که در برنامه درمان نگهدارنده متادون فقط به‌صورت شربت توزیع می‌شود. Nabarun Dasgupta, MPH, Elise J. Bailey, MSPH, Theodore Cicero, PhD, James Inciardi, PhD, Mark Parrino, MPA, Andrew Rosenblum, PhD, Richard C. Dart, MD, PhD, Post-marketing Surveillance of Methadone and Buprenorphine in the United States, Pain Medicine, Volume 11, Issue 7, July 2010, Pages 1078–1091, https://doi.org/10.1111/j.1526-4637.2010.00877.x امیدوارم از درسها و تجارب مکتوب و مستندشده‌ی دیگر کشورها استفاده کنیم و با آزمون و خطا متجرب نشویم. امید مسّاح MD, PhD پزشک / دکترای پژوهشی مطالعات اعتیاد مرکز تحقیقات سوءمصرف و وابستگی به مواد، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

Parse error: syntax error, unexpected 'if' (T_IF) in /home/iphatehran/public_html/wp-content/themes/Wooclass/sidebar.php on line 31
وردپرس › خطا

یک خطای مهم در این وب سایت رخ داده است.

دربارهٔ عیب‌یابی در وردپرس بیشتر بدانید.